Stefan Wegner

Urodzony w 1901 roku w Sosnowcu, zmarł w 1965 roku w Łodzi. Studia w ASP w Krakowie w latach 1922 – 1927, m.in. u Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego, Józefa Pankiewicza i Felicjana Kowarskiego. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, grafiką, architekturą wnętrz oraz teorią sztuki, publicysta.

W latach 1930 -1939 nauczał w szkołach średnich w Łodzi. Brał czynny udział w życiu Zrzeszeniu Artystów Plastyków. Wystawiał w Instytucie Propagandy Sztuki w Łodzi i w Warszawie. W 1931 roku nawiązał bliski kontakt z Karolem Hillerem, Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim, który wprowadził go w kręgi polskiej awangardy. Był redaktorem czasopisma „Forma”.Był członkiem grupy artystycznej Plastycy Nowocześni, powstałej z inicjatywy grupy „a.r.”.

W latach 1945 – 1946 wspólnie z Leonem Ormezowskim, Władysławem Strzemińskim i Romanem Modzelewskim współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych /obecnie ASP im. Wł. Strzemińskiego/ w Łodzi, gdzie pełnił funkcje dziekana, a w latach 1949-50 rektora. W 1950 roku, wkrótce po wyrzuceniu z PWSSP Strzemińskiego, został odwołany z uczelni na własną prośbę. Powrócił w 1957 roku i początkowo prowadził wykłady z estetyki.

Współpracował z Klubem Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. Był członkiem grupy „Piąte Koło”, także później brał udział w spotkaniach w ZLP w Łodzi organizowanych przez grupę „Nowa Linia”.W latach 1957 i 1959 był członkiem komitetu organizacyjnego Wystaw Sztuki Nowoczesnej w warszawskiej Zachęcie. Wystawiał w „Krzywym Kole” w Warszawie.

W początkowym okresie twórczości bliski był impresjonizmowi. W początkach lat 30. powstały kompozycje abstrakcyjne oparte na relacjach pomiędzy jednorodnymi kolorystycznie, zgeometryzowanymi płaszczyznami. W tym też czasie powstał cykl „pejzaży morskich”. Abstrakcyjne, biomorficzne elementy konfigurował z rysunkiem i naturalnym tłem.

W 1945 roku powstał cykl niezwykle dramatycznych rysunków pt. „Oświęcim”. Cała twórczość powojenna była kontynuacją artystycznych doświadczeń z kubizmem i unizmem. Pracował cyklami, m.in. Kobieta i koty, Ludzkie, Hiroszima, Grecja. Aluzyjne abstrakcje wzbogacane były uwypuklonymi liniami sznurków.Prace w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, a także w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

Grzegorz Musiał

Materiały pochodzą z katalogu wystawy: 100% ABSTRAKCJI- Nowocześni w Łodzi 1955 – 1965, Łódź, marzec – kwiecień 2004, wydawcy: Galeria 86, Amcor Rentch. Kuratorzy wystawy: Janusz K. Głowacki, Grzegorz Musiał Współpraca: Janina Ładnowska Koncepcja i merytoryczne opracowanie katalogu: Janusz K. Głowacki, Grzegorz Musiał Zdjęcia: Ryszard Olczak, Piotr Tomczyk

Udostępnione na naszych stronach dzięki uprzejmości Galerii 86.