Izabela Maciejewska

Izabela Maciejewska

kadr z filmu Sacrum	kadr z filmu Sacrum	kadr z filmu Sacrum
z serii Komunia	z serii Komunia	z serii Remrandt Śledztwo
z serii Remrandt Śledztwo	z serii Remrandt Śledztwo	z serii Remrandt Śledztwo
Transgresja, kadr z video, 2008	Transgresja, kadr z video, 2008	Transgresja, kadr z video, 2008
Pokój Emily Dickinson, video-instalacja, 2009	Pokój Emily Dickinson, video-instalacja, 2009	Pokój Emily Dickinson, video-instalacja, 2009
Pokój Emily Dickinson, video-instalacja, 2009	Getto XXI , instalacja, 2014	Getto XXI , instalacja, 2014
Getto XXI , instalacja, 2014	Getto XXI , instalacja, 2014	Getto XXI , instalacja, 2014
Getto XXI , instalacja, 2014	Painted Bird, 2014	Painted Bird, 2014
Painted Bird, 2014	Painted Bird, 2014	Getto XX1, Rzym, akcja artystyczna
interwencja artystyczna, Lorca i Dali Dom Salvadora Dali, Port Lligat Hiszpania	Love for Freedom, lightbox, fotografia, 2015	Parada Rownosci, interwencja artystyczna
Tecza na Lublinie - wizualizacja	Tęczowa Drużyna Narodowa, 2015	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017
Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017
Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017
Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017	Moim przyjaciołom..., instalacja, 2017

Izabela Maciejewska ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi oraz kierunek fotografia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi.

Izabella Maciejewska jest artystką intermedialną, wypowiada się w fotografii, video, instalacji a ostatnio także w performance.  Przedmiotem jej zainteresowania jest to, co niedookreślone, płynne, sytuujące się na pograniczu między okrzepłymi kulturowymi podziałami. Widać to w jej pierwszej nagrodzonej pracy, zrealizowanej jeszcze na studiach, gdzie sylwetka kobiety – oglądane w zbliżeniu fragmenty ciała przenikają się z elementami gotyckiej konstrukcji. Praca unika dosłowności, ma oniryczny, impresyjny charakter. To swoiste studium aktu jest zapowiedzią późniejszych realizacji, w których Maciejewska na różny podejmuje problem gender, performatywności płci oraz przenikanie się męskich i żeńskich pierwiastków, a także prowadzi dialog z dawnymi dziełami sztuki.

Maciejewska potrafi używać zarówno mocnych, sugestywnych, jak i subtelnych środków wyrazu. W pracy pt. Transgresja - zapis procesu z 2008 roku pozornie widzimy dokumentację odlewania w gipsie rzeźby wymodelowanej w glinie.  Po chwili orientujemy się jednak, że chronologia zdarzeń została zakłócona. Z tym większym zainteresowaniem czekamy finału. Ku naszemu zdumieniu z glinianej formy powstaje żywy człowiek-mężczyzna. Teraz dopiero uświadamiamy sobie znaczenie odlewu-aktu kobiecego ciała umieszczonego w tle, podczas wykonywania kolejnych czynności przez artystkę. Maciejewska odwraca relacje między patriarchalnym Bogiem – stwórcą, kreatorem w domyśle mężczyzną, a kobietą i jej współczesnymi możliwościami. Tym samym zadaje pytanie: czy cud może dokonać się dzięki technologii? Czy kobieta może nie zrodzić, ale stworzyć człowieka? W tle tej sugestywnej metafory wydaje się pobrzmiewać jeszcze jedno pytanie – o status kobiety-artystki zarówno w historii sztuki, jak i we współczesności.
 
W cyklu fotografii Śledztwo w sprawie Rembrandta - rekonstrukcja zdarzeń z 2006 roku artystka rozwija narrację, do której punktem wyjścia stał się fragment znanej grafiki flamandzkiego twórcy Trzy krzyże, gdzie w plątaninie kresek w zacienionej partii pejzażu, można dostrzec dwie tajemnicze postaci. Są tak niewyraźnie, że ich istnienie mogła potwierdzić tylko wizyta artystki w amsterdamskim muzeum, gdzie wzorem bohatera z Powiększenia Antonioniego Maciejewska wykonuje serię fotograficznych zbliżeń niejasnego motywu. Następnie z udziałem statystów snuje wizualną opowieść o możliwym przebiegu zdarzeń z „tamtej” nocy. To seria czarno-białych fotografii, nieostrych, wykonanych pod światło, poruszonych, jednak nie ma w nich nic amatorskiego. Artystka świadomie używa tych jakości jako środków wyrazu. Niedopowiedzenia, prześwietlenia czy ciemne partie obrazu wciągają w opowieść, rozbudzają wyobraźnię widza.

W ostatnim czasie Maciejewska w radykalny sposób odniosła się do dyskryminacji osób homoseksualnych. Impulsem do powstania pracy była wystawa Getto XXI wieku. Najmocniejszym akcentem instalacji Maciejewskiej były pasiaki, pokryte pasami w kolorach tęczy i ukazane obok archiwalnego zdjęcia homoseksualisty z obozu koncentracyjnego oraz „europejskiej mapy tolerancji”, która obrazuje stopień tolerancji dla mniejszości seksualnych w poszczególnych krajach starego kontynentu. Pomarańczowa Polska usytuowała się tam między czerwoną Rosją, gdzie homoseksualiści są w jawny sposób prześladowani a zieloną Skandynawią, respektującą w pełni  prawa mniejszości. Kontynuacją pracy była seria performance do fotografii, w których Maciejewska ubrana w pasiak pojawiała się różnych miastach Europy. Praca sprowokowała szereg skrajnych i często emocjonalnych ocen, co tylko świadczy o jej sile, którą dostrzegli widzowie festiwalu Passion for Freedom w Londynie. Artystka otrzymała tam nagrodę publiczności.

W pracy proponowanej do prezentacji w ramach tematu OXYDAN (Zanurzenie 1) artystka powraca do onirycznego, impresyjnego nastroju. Odnosi się do zaproponowanego przez organizatorów zagadnienia w sposób zarówno dosłowny jak i metaforyczny. Jej fotografie balansują na granicy dokumentacji i sztuki i wpisują się w kategorię performatywności. Zostały zrealizowane podczas medytacji w wodzie. Wykonane pod światło, rozmywają granicę między sylwetką a jej odbiciem. Choć przywodzą na myśl słynnego Narcyza Caravaggia, gdzie w lustrze wody przegląda się zakochany w sobie młodzieniec, rozmywają przyjętą tam hierarchię elementów obrazu. W cyklu Maciejewskiej jesteśmy wciągnięci w zmysłowość sceny, urzeczeni  jej intymnością, harmonią i spokojem, a zarazem nie jesteśmy niczego pewni. Nie znamy ani płci, ani wieku postaci w wodzie, rozpływa się granica między sylwetą a jej odbiciem. Są one zespolone w perfekcyjnym zjednoczeniu, niczym bliźniacze istoty wzajemnie się przenikające. Są swoistym odwróceniem fazy lustra Lacana, w której dziecko zyskuje świadomość oddzielenia od ciała matki i zaczyna postrzegać siebie jako odrębną istotę. W pracy Maciejewskiej znikają binarne podziały, efemeryczna postać w „miłosnym performance” rozpuszcza się w doskonałej jedności bytu.

Anka Leśniak